Η αγάπη μου για την Κορέα ξεκίνησε όταν είδα για πρώτη φορά το “Boys Over Flowers” πριν 10 χρόνια. Στην αρχή, μου άρεσαν μόνο οι σύγχρονες σειρές και δεν ήθελα με τίποτα να δω ιστορικά, γιατί τα θεωρούσα βάρβαρα. Ποιος θα το έλεγε, ότι θα γίνονταν ένα από τ’ αγαπημένα μου είδη και θα έγραφα ιστορικό βιβλίο;
Έτσι, το 2014 έγραψα το μυθιστόρημα «Το Ρόδο της Κορέας» που τοποθετείται στο Joseon. Μάζεψα όσο υλικό βρήκα από το ίντερνετ, τα Kdramas, ρωτούσα συνέχεια τους Κορεάτες φίλους μου και τους Κορεάτες υπαλλήλους που δούλευαν για την Κορεατική Πρεσβεία της Ελλάδος εκείνο το διάστημα. Στάθηκαν δίπλα μου όλο το διάστημα που έγραφα το βιβλίο και με βοήθησαν πολύ και στην αρχαία Κορεάτικη γλώσσα, όπως και στον τρόπο με τον οποίο μιλούσαν οι άντρες προς τις γυναίκες και το αντίστροφο, αλλά και πως μιλούσαν ο ένας στον άλλον ανάλογα το κοινωνικό επίπεδο. Η Bok Soyoon, ο Kim Byung-yun και ο Σύμβουλος Lee ήταν πολύ ευγενικοί και εξυπηρετικοί. Διαθέσιμη σε κάθε μου ερώτηση ήταν επίσης και η Kang Kyung-Ae που ήταν αρκετά εξυπηρετική, αλλά και οι υπόλοιποι Κορεάτες φίλοι μου. Έτσι, το βιβλίο έγινε πραγματικότητα. Το έκανα αυτό-έκδοση και το δώρισα στη δημοτική βιβλιοθήκη της περιοχής μου. Η βιβλιοθηκάριος το έβαλε σε καλή θέση και μου είπε πως δανείστηκε πολλές φορές και πως όταν το επέστρεφαν έλεγαν μόνο θετικά σχόλια, όταν τους ρωτούσε. Επίσης, μου είπε πως αυτό δεν γίνονταν συχνά, αφού οι άνθρωποι σπάνια έλεγαν όλοι καλά σχόλια, ακόμη και σε πολυβραβευμένα βιβλία.
Μια μέρα πήγα στη βιβλιοθήκη και μια κυρία επέστρεφε το βιβλίο μου. Η βιβλιοθηκάριος της ζήτησε τη γνώμη της και αυτή απάντησε πως της άρεσε πολύ, αλλά θα ήθελε να ξέρει κάτι παραπάνω για την πριγκίπισσα Jin-Joo που έκλεψε την προσοχή της και την ενόχλησε που αφιερώθηκε λίγος μόνο χώρος γι’ αυτήν. Η βιβλιοθηκάριος την έστειλε σε μένα να της απαντήσω και με την κουβέντα που είχαμε, συνειδητοποίησα πως έπρεπε να γράψω ένα ακόμη βιβλίο που να το αφιερώσω σ’ αυτήν και η πρώτη Ελληνό-Κορεάτικη τριλογία άρχισε να σχηματίζεται στο μυαλό μου. Τα βιβλία συνδέονται μεταξύ τους, αλλά μπορούν να διαβαστούν και ανεξάρτητα. Το πρώτο συνδέεται με το δεύτερο, αφού χρονολογικά είναι την ίδια εποχή και το τρίτο βιβλίο τοποθετείται στον Κορεατικό πόλεμο, αλλά συνδέεται μαγικά με τα δυο πρώτα.
Ολόκληρη η τριλογία έχει γίνει δωρεά από μένα στη δημοτική βιβλιοθήκη της περιοχής μου και ένας Έλληνας βετεράνος που υπηρέτησε στον Κορεατικό πόλεμο, διάβασε το τρίτο βιβλίο μου και σοκαρίστηκε που έμαθε ότι το έγραψα εγώ, περιμένοντας κάποια μεγαλύτερη, ενώ εντυπωσιάστηκε με την λεπτομερή αναφορά και περιγραφή σε τόπους και καταστάσεις που βίωσε και ήταν σαν να τα βίωνε ξανά μέσα από τις σελίδες του βιβλίου μου. Ήταν από τις ωραιότερες στιγμές της συγγραφικής μου ζωής.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ της τριλογίας “ΤΟ ΡΟΔΟ ΤΗΣ ΚΟΡΕΑΣ” διαπραγματεύεται τη συμφωνία μεταξύ του βασιλιά της Ελλάδος και της Κορέας, όταν ο πρώτος σώζει τον δεύτερο από βέβαιο θάνατο. , Η συμφωνία έλεγε πως όταν γεννιόταν νόμιμος γιος, κληρονόμος του θρόνου από το Joseon και ένα κορίτσι από την ελληνική βασιλική οικογένεια, θα παντρεύονταν. Πολλά χρόνια πέρασαν και η συμφωνία ξεχάστηκε, ώσπου ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Τώρα, η Ελλάδα ήταν υπό τον Τουρκικό ζυγό και ο γάμος τους δεν ευνοούσε τον εστεμμένο πρίγκιπα. Ο νυν βασιλιάς του Joseon αποφασίζει να παντρέψει τον γιο του από παλλακίδα μάνα, Hong Jung-Woo με την Θεοδώρα και αυτός ταξιδεύει με μερικούς άντρες του στην Ελλάδα για να συναντήσει τη μέλλουσα γυναίκα του. Το ταξίδι είναι μεγάλο και δύσκολο και η Θεοδώρα δεν είναι η πρόθυμη νύφη που περίμενε. Η ζήλεια του μεγαλώνει όταν η Ελληνίδα «πριγκίπισσα» δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον για τον φίλο του, αξιωματικό Ha, αντί γι’ αυτόν. Τα εμπόδια είναι πολλά και οι παρεξηγήσεις συνεχείς. Βασιλικοί γάμοι, μυστικά, τρίτα άτομα θα μπουν ανάμεσα τους, όπου μόνο η αγάπη μπορεί να γίνει η γέφυρα που θα τους ενώσει.
ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ της τριλογίας “Η ΠΕΡΛΑ ΤΗΣ ΚΟΡΕΑΣ”, η πριγκίπισσα Jin-joo, η ομορφότερη πριγκίπισσα της Ασίας ξεδιπλώνει τον πολυτάραχο βίο της και την αγάπη της για τον Έλληνα πολεμιστή Αλέξανδρο, τον αδελφό της Θεοδώρας. Αλλά τι θα συμβεί όταν υποχρεώνεται η πριγκίπισσα σ’ έναν γάμο που δεν θέλει; Αρνείται να παντρευτεί τον Γιαπωνέζο πρίγκιπα, διαταράσσοντας τις ήδη δύσκολες σχέσεις των δυο χωρών. Την ίδια στιγμή, ξετυλίγεται και η ιστορία της Ελληνίδας πριγκίπισσας Jang-Mi (Θεοδώρα) και του Κορεάτη συζύγου της, Jung-Woo που είδαμε στο πρώτο βιβλίο. Αγάπη, μυστικά και ένοχες έρχονται στην επιφάνεια, αλλά κι ένας πόλεμος που κανείς δεν ήθελε. Ο πληγωμένος εγωισμός του Γιαπωνέζου πρίγκιπα, οδηγεί σε πόλεμο μεταξύ των δυο χωρών.
ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΒΙΒΛΙΟ “Ο Άγγελος της Νότιας Κορέας,” ένα πορτρέτο της πριγκίπισσας Jang-Mi και Jin-Joo με τους συζύγους τους, ζωγραφισμένο το 1825, βρίσκεται το 1950 στη σοφίτα μιας ελληνικής βίλας. Όνειρα βασανίζουν τον ύπνο της Μελίνας και την οδηγούν στην Νότια Κορέα που είναι σε πόλεμο με την Βόρεια Κορέα. Πηγαίνει εκεί ως εθελόντρια νοσοκόμα και ποτέ δεν περίμενε να συναντήσει εκεί τον άντρα που έβλεπε στα όνειρα της. Αυτός ο άντρας είναι ο Κορεάτης λοχαγός Tae-Ho όπου όσο ο πόλεμος συνεχίζεται, η Μελίνα συναντά ένα παιδί που ορφάνεψε εξαιτίας του πολέμου και το περιμένει υπό την φροντίδα της.
Στα Korean dramas του 1990s έβλεπες περισσότερο σειρές που προσπαθούσαν να μοιάξουν στα Αμερικάνικα. Κρατούσαν κάποια στοιχεία της κουλτούρας τους, αλλά η αίσθηση ήταν Αμερικάνικη και οι σειρές είχαν συνήθως δραματικό φινάλε. Επηρεασμένοι ίσως οι σεναριογράφοι από τις δυσκολίες της ζωής, αλλά και επειδή η Κορέα δεν είχε εξελιχθεί τόσο πολύ όσο τώρα και ήταν στην σκιά της οικονομικής κρίσης που πέρασε.
Αυτό κράτησε περίπου ως το 2008. Η επιτυχία του Jewel in the Palace σε ολη την Ασία αρχικά και του Coffee Prince, Winter Sonata, Lovers in Prague, What Happened in Bali και Full House μετέπειτα, δημιούργησε οπαδούς σε άλλες χώρες. Έτσι, αποφάσισαν να δοκιμάσουν μια δική τους συνταγή με πολλά γυρίσματα στο εξωτερικό. Οι Κορεάτικες σειρές πέταξαν απο πάνω τους την Αμερικανιά, απέκτησαν Κορεάτικο χρώμα και αυτό είχε θετικό αποτέλεσμα.
Το 2010 έγινε το μεγάλο μπαμ με το Boys Over Flowers που απέκτησε οπαδούς σε όλες τις ηπείρους και άρχισε ο κόσμος να ενδιαφέρεται και να ψάχνει να δει και άλλες Κορεάτικες σειρές. Οι σειρές πρόσθεσαν την πολυτέλεια και την τεχνολογία σε συνδυασμό με τα ηθικά στοιχεία της Κορεατικής κουλτούρας, ενώ ταυτόχρονα μαθαίνει στους ξένους τι εστί Κορεατικό φαγητό, Κορεατική ιστορία και τουρισμός. Η καλή σκηνοθεσία, τα υπέροχα ost, οι ταλαντούχοι και όμορφοι ηθοποιοί με τα εξαιρετικά σενάρια καταφέρνουν να συγκινήσουν τον κόσμο. Όλες οι ιστορίες έχουν να μας δώσουν ένα μήνυμα και την χαμένη αθωότητα που πολλοί αναζητούμε και δεν βρίσκουμε αλλού στον κόσμο. Οι διαφορές που βλέπουμε στις σειρές από το 2010 – 2018 σε σχέση με αυτές του 2019, 2020 και 2021 είναι αισθητές.
Θεσμός της οικογένειας:
(2010 – 2018) μένουν όλοι μαζί κάτω από την ίδια στέγη, μοιράζονται γεύμα στο ίδιο τραπέζι, ενώ οι γονείς περιμένουν χαρτζηλίκι από τα παιδιά τους όταν μεγαλώσουν. Αυτό συμβαίνει γιατί οι παλιοί δούλευαν χωρίς ασφάλεια και έτσι δεν μπορούσαν να πάρουν σύνταξη. Επίσης, οι γονείς είχαν πάντα δίκιο (ακόμη και όταν δεν είχαν), και η γνώμη τους ήταν συμβόλαιο.
(2019 – 2021) Τώρα οι νέοι, αλλά και οι νεόνυμφοι μένουν μόνοι τους και το εγκρίνουν και οι γονείς τους. Δεν περιμένουν όλοι οι γονείς χρήματα από τα παιδιά τους και μάλιστα τους λένε ν’ αποταμιεύουν για το μέλλον τους ή τα παιδιά τους. Στις τελευταίες σειρές πρόσεξα πως τα παιδιά και γενικότερα οι νέοι, έχουν άποψη και δεν σκύβουν το κεφάλι σε ότι λέει ο μεγαλύτερος απλά και μόνο επειδή είναι μεγάλος. Μάλιστα, όταν οι μεγάλοι σηκώνουν το χέρι να δώσουν χαστούκι, υπήρξαν κάποιοι που έπιασαν το χέρι του άλλου στον αέρα για να μην δεχτούν το χαστούκι. Το πιο ωραίο παράδειγμα έρχεται από την Shin Se Kyung στο Run On που αψηφά τις προσβολές του μελλοντικού πεθερού και τον απειλεί με την αστυνομία!
Εργασία και Fighthing:
(2010 – 2018) Παλιά το άκουγα σε όλες τις σειρές, προσπαθώντας να ευθυμήσουν τους συναδέλφους και υπαλλήλους που δούλευαν πολλές ώρες και σε δύσκολες συνθήκες εργασίας.
(2019 – 2021) Από τότε που βελτιώθηκαν οι συνθήκες εργασίας και μειώθηκαν οι ώρες εργασίας (φυσικά υπάρχει πάντα η υπερωρία και κυρίως σε εταιρίες κολλοσούς, όταν έχεις μια σημαντική θέση εργασίας), δεν θυμάμαι να το έχω ακούσει σε κάποια πρόσφατη σειρά.
Σκληρές συνθήκες εργασίας:
(2010 – 2018) Στις παλιότερες σειρές έβλεπα άντρες υπαλλήλους να τρώνε ξύλο απο το αφεντικό τους ή τον προϊστάμενο, ενώ οι έμπιστοι γραμματείς και υπάλληλοι μπορούσαν να βρεθούν ενώπιον του οργισμένου αφεντικού και να τους πετάξει ένα βάζο ή κάτι άλλο στο κεφάλι. Αυτός δέχονταν το βάζο πάνω του, χωρίς να κινηθεί, για να μη θυμώσει περισσότερο το αφεντικό.
(2019 – 2021) Στις νεότερες σειρές βλέπω πως οι υπάλληλοι απλά δέχονται κατσάδες και όχι ξύλο. Τώρα οι έμπιστοι υπαλληλοι ή γραμματείς μπορεί να βρεθούν ενώπιον του αφεντικού που είναι θυμωμένος, αλλά σκύβουν ν’ αποφύγουν το βάζο, υψώνουν φωνή και κάνουν καταγγελίες.
Εταρικά δείπνα:
(2010 – 2018) Παλιότερα δεν μπορούσες να πεις όχι σε εταιρικό δείπνο, ακόμη και αν έπρεπε να πας στο σπίτι σου ή να πας να πάρεις το παιδί σου. Τώρα, στις σειρές (2019 – 2021) και λες όχι και δεν μουρμουρά κανένας. Πλέον, μπορείς να πεις μ’ άνεση ότι δεν θα πας, αν δεν έχεις διάθεση και να είναι όλα μια χαρά.
Συγνώμη και γονάτισμα:
(2010 – 2018) Στις παλιότερες σειρές έβλεπα σχεδόν σε καθε σειρά να ζητάνε συγνώμη ακόμη και όταν δεν έφταιγαν, να τους υποχρεώνουν να γονατίσουν κακοί πελάτες που έφταιγαν κιόλας, για να μη χάσουν τη δουλειά τους.
(2019 – 2021) Δεν θυμάμαι κανέναν πρόσφατα να έχει γονατίσει για να ζητήσει συγνώμη, ούτε έχω δει κακό πελάτη που ν’ απαιτεί. Γιατί έγινε αυτό; Η χρήση της κάμερας σχεδόν παντού και οι προϊστάμενοι που στηρίζουν τους υπαλλήλους, έκανε τους κακούς πελάτες να σταματήσουν αυτές τις συμπεριφορές, αφού μπορεί ν’ αποδειχτεί το λάθος τους.
Άγγιγμα στα χείλη:
(2010 – 2018) Στις νεανικές σειρές έβλεπες τους νέους ηθοποιούς να δίνουν φιλιά, αγγίζοντας απλά τα χείλη ο ένας του αλλού. Οι κοπέλες ηθοποιοί αγχώνονταν για το τι θα πουν οι γονείς τους και έτσι, η σκηνή του φιλιού γίνονταν δύσκολη.
(2019 – 2021) Όσο οι φαν ήταν Ασιάτες δεν υπήρχε πρόβλημα μ’ αυτό. Όταν όμως άρχισαν να δημιουργούνται fan base σε Λατινική Αμερική, Αμερική και Ευρώπη και ο κόσμος να σχολιάζει και να ειρωνεύεται τα φιλιά, αναγκάστηκαν οι νέοι ηθοποιοί, που πλέον είναι αναγνωρίσιμοι σε περισσότερο κοινό, ν’ αλλάξουν τις συνήθειες τους και κυρίως με τις νέες πλατφόρμες που προστέθηκαν και τα καλωδιακά δίκτυα.
Σε πρόφατες σειρές έχω δει καποιους να λένε τον μπαμπά τους, γέρο και όχι μπαμπά. Αυτό παλιά δεν θα ήταν εύκολο να το δεις, αλλά τον τελευταίο καιρό το εντόπισα σε μερικές σειρές, που όμως δεν είμαι απόλυτα σίγουρη αν όντως το λένε ή είναι λάθος μετάφραση.
Επίσης, άλλαξε και ο τρόπος που βλέπουμε τις σειρές. Παλιότερα, τις βλέπαμε μόνο από την τηλεόραση, ύστερα από τηλεόραση και υπολογιστή και τώρα πολύς κόσμος, βλέπει και από τα σύγχρονα κινητά του.
Εσείς έχετε παρατηρήσει κάτι άλλο;
Επιμέλεια άρθρου, φωτογραφίες και μετάφραση από το αγγλικό: Korea.net, Korean Dramas (Greek Fans)
My English Articles: https://www.korea.net/TalkTalkKorea/English/about?action=rankerPosts&id=FelicityGR
Comments