Οι παλιοί με ξέρετε, αλλά τα καινούρια μέλη δεν με γνωρίζουν και σκέφτηκα πως θα θέλατε να μάθετε κάτι για μένα. Δηλαδή, πρέπει να θέλετε να μάθετε… για το καλό σας! Καλύτεροι είναι κάτι τυχαίοι που βγαίνουν στην τηλεόραση και μετά ανεβάζουν το βιογραφικό τους στο ίντερνετ; Και τι έκαναν αυτοί; Απλά εμφανίστηκαν σ’ ένα γυαλί. Κι εγώ σε γυαλί εμφανίζομαι…. Αυτό της οθόνης του υπολογιστή και είναι πιο in από την οθόνη της τηλεόρασης που είναι πλέον ντεμοντέ. Έτσι, ανεβάζω εκ νέου το βιογραφικό μου με μερικές ανανεώσεις
Που λέτε… το όνομα μου το ξέρετε ήδη μέσα από τα άρθρα μου. Αν δεν το έχετε εντοπίσει, μόνο ντροπή πρέπει να νιώθετε… :P Το λοιπόν, είμαι μια καρακουκλάρα Θεσσαλονικιά και ΠΑΟΚτσού… Γνώρισα πρώτα τον Κορεάτικο κινηματογράφο με την ταινία “Daisy”, που τη νοικιάσαμε από ένα DVD club… Ήταν πολύ δραματική για τα γούστα μου και δεν είδα κάτι άλλο μετά. Αφήστε που δεν πρόσεξα καν ότι ήταν Κορεάτικο. Το έβαλα στη λίστα των Κινέζικων και πήγα παρακάτω. Όταν είδα κάτι ταινίες του Jackie Chan που ήταν μόνο Κινέζοι, με χαλούσε πολύ η γλώσσα και είχα πει μάλιστα στη μαμά, πως δεν πρόκειται να δω σειρά με Ασιάτες μόνο, γιατί δεν θα ξεχωρίζω ποιος είναι ποιος. Πολύ αστείο… Πως μου ήρθε τότε να πω για σειρά; Κάτι ήξερα μάλλον. Γνώρισα τα K-dramas το 2010 μέσω μιας αλληλογράφου από την Ινδονησία που μου έστειλε το DVD του “Boys Over Flowers” στα πλαίσια μιας εκδήλωσης ανάμεσα σ’ αλληλογράφους από όλο τον κόσμο, όπου στέλναμε όλοι από κάποια πετυχημένη σειρά της χώρας μας. Όταν έλαβα το DVD το μάτι μου στένεψε και το καταχώνιασα στο ντουλάπι. Δεν ήθελα να το δω. Ήταν το μόνο DVD που το έβαλα πίσω πίσω στο ντουλάπι και το αγνόησα. Αυτή όμως ήταν επίμονη και με ζάλιζε κάθε τρεις και λίγο για το αν το είδα και περίμενε εντυπώσεις. Μου το έλεγε κάθε μέρα επί 6 μέρες σερί. Για να μην την βρίσω, είπα να δω λίγο αρχή, λίγο μέση και λίγο τέλος και να της πω μέσες άκρες για να μ’ αφήσει στην ησυχία μου. Βάζω μες στη βαρεμάρα το DVD και ξαπλώνω να το δω. Δεν κατάλαβα πως το μάτι μου άνοιξε, πως ανακάθισα στο κρεβάτι και πως έφτασα να δω δυο επεισόδια σερί, χωρίς να τρέξω τίποτα. Όταν τελείωσε το πρώτο επεισόδιο έβαλα σαν τρελή το άλλο, χωρίς να σκεφτώ το ειρωνικό του όλου θέματος. Μόλις τελειώνει και το δεύτερο επεισόδιο, η μαμά που εκείνη την ώρα περνούσε έξω από το δωμάτιο μου, μου λέει: “Συνειδητοποιείς τι έκανες;” Την κοιτάζω και συνειδητοποιώ ότι είχα δει δυο επεισόδια σερί. Έμεινα άφωνη. Μετά το “Boys Over Flowers” είχε σειρά το “Playful Kiss” και το “Personal Taste” και ήταν η αρχή για να φτάσω να δω ως σήμερα πααααρα πολλές σειρές. Δεν πίστευα ότι θα αγαπούσα αυτές τις σειρές και θα κάθονταν και οι γονείς μου να τις δουν. Ο μπαμπάς μάλιστα, μου είπε ότι τόσο καιρό βλέπαμε βλακείες και πως δεν είχαμε ανακαλύψει νωρίτερα τα Κορεάτικα. Κάποια στιγμή όταν είχαμε πάθει έναν εθισμό με τα Κορεάτικα και είχαμε δει αρκετά, οι γονείς μου πρότειναν να δούμε και κάτι άλλο για αλλαγή. Έτσι, είδαμε το Hawaii Five-0 (που είχε 2 Κορεάτες στο βασικό καστ και άλλους 2 που πάνε και έρχονται. Το τι γέλιο κάναμε δεν λέγεται. Οι Κορεάτες μας κυνηγάν). Κάναμε ένα διάλειμμα μερικών ημερών και τελικά οι γονείς μου, συμφώνησαν πως το διάλειμμα είναι άσκοπο, αφού πλέον βρήκαμε τις σειρές (Αμερικάνικες, Ευρωπαϊκές και Ελληνικές) ανούσιες. Ήθελα όμως να μιλήσω για αυτές τις σειρές και σε άλλους. Κάποιοι με κορόιδευαν και δεν μπορούσα να τους μαλώσω, γιατί ήταν και οι δικές μου απόψεις πριν αγαπήσω αυτή την χώρα και τις σειρές της. Το 2012 αποφάσισα να κάνω αυτή την σελίδα για να μοιραστώ την χαρά μου που ανακάλυψα τέτοιο θησαυρό και με άλλους. Δεν περίμενα πολλά μέλη και στην αρχή ήμαστε 50 άτομα. Πολλοί φαν σειρών άλλων εθνικοτήτων με κορόιδεψαν που ξεκίνησα αυτή την σελίδα και πιθανολογούσαν ότι θα είχε ημερομηνία λήξης…. Ατύχησαν όμως κι έφαγαν τα μουστάκια τους, αφού η σελίδα μου πλέον είναι από τις μεγαλύτερες ελληνικές όσον αφορά τις τηλεοπτικές σειρές παγκοσμίως. Η αλήθεια είναι πως ούτε εγώ πίστευα ότι θα είχαμε τόσα μέλη.
Πλέον έχοντας δει πολλές σειρές (περισσότερες από 1600 σειρές και 300 ταινίες περίπου) έχω γίνει αυστηρός κριτής (νομίζω) και κοιτάζω να με ικανοποιεί μια σειρά σε όλα. Και οι Κορεάτες σπάνια με απογοητεύουν. Για να πω την αλήθεια, όταν βαθμολογώ μια σειρά με 5/10, τολμώ να πω ότι αν παίζονταν στην ελληνική τηλεόραση θα ήταν καλύτερη από αυτές που μπορούμε να δούμε στην ελληνική τηλεόραση και σίγουρα θα την έβλεπα… Για να καταλάβετε το επίπεδο των Κορεάτικων σειρών και το πώς βαθμολογώ μια σειρά. Τις κρίνω σε σχέση με τις Κορεάτικες σειρές και μόνο. Οπότε θα έλεγα πως βαθμολογώ αυστηρά. Για μένα το βασικό σε όλες τις σειρές είναι το σενάριο. Η πρωτοτυπία του, η αυθεντικότητα του και το βάθος χαρακτήρων. Αγαπώ όλα τα είδη. Και σ’ αυτό οι Κορεάτες είναι μαέστροι. Μισούσα τις ιατρικές σειρές, τα βαμπιρίστικα, τα πολιτικά και τα δικαστικά και αυτοί κατάφεραν να με κάνουν να τ’ αγαπήσω και να βάλω αρκετά και από αυτό το είδος στην κορυφή της λίστας των αγαπημένων μου. Πίστευα πως δεν θα μπορούσε να κρατήσει το ενδιαφέρον μια σειρά αν δεν είχε ψυχοπαθείς, τρελούς και απίστευτη κακία (όπως είχαν οι λάτιν σειρές και οι τούρκικες) αλλά κι εδώ με διέψευσαν. Μπορούν και παραμπορούν και μάλιστα σε κάνουν να δεις κάποιες καταστάσεις και με άλλο μάτι και είναι βατές στην κοινωνία μας.
Η αγάπη μου για την Κορεατική κουλτούρα είναι τόσο μεγάλη, που έγραψα και ένα μυθιστόρημα (τριλογία) για την Ελλάδα και την Κορέα του 1820. Τα βιβλία τα δώρισα στη δημοτική βιβλιοθήκη και πήραν θετικές κριτικές. Αυτό ήταν κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα. Το πρώτο βιβλίο λέγεται “Το Ρόδο της Κορέας”, το 2ο “Η Πέρλα της Κορέας” και το 3ο “Ο Άγγελος της Νότιας Κορέας”. Μάλιστα για το τρίτο βιβλίο που τοποθετείται στον Κορεάτικο πόλεμο, το διάβασε κι ένας εθελοντής που υπηρέτησε εκεί και μου είπε συγκινημένος πως ήταν σα να ζούσε τον πόλεμο ξανά. Βρήκε την γραφή μου πολύ ρεαλιστική και γλαφυρή και σοκαρίστηκε που είμαι τόσο νέα και γράφω τόσο ωραία. Έχω γράψει άλλα 15 βιβλία, άλλου ενδιαφέροντος.
Έγραψα άρθρα για την Κορεατική πρεσβεία και τώρα γράφω για την Κορεατική κυβέρνηση. Είμαι βαθύτατα συγκινημενη όταν βλέπω τόσο ψηλά την Ελλάδα ανάμεσα σε 2,000+ άλλους honorary reporters από όλο τον κόσμο και μέσα από τα άρθρα μου και τις συνεντεύξεις που έχω πάρει, να διαφημίζεται και η Ελλάδα μας.
Είμαι σίγουρη πως στην προηγούμενη ζωή μου ήμουν βασίλισσα στο Joseon και ο λαός μου με λάτρευε, ενώ με μισούσαν από άλλα βασίλεια και γι’ αυτό με σκότωσαν. Ο θάνατος μου, τρέλανε τον βασιλιά (κι εμένα) και πούλησε την ψυχή του στον Θεό για να σωθώ. Έτσι, ο Θεός μου έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία και ήρθα στο σήμερα. Επειδή όμως βασίλεια δεν υπάρχουν τώρα και δεν μπορούσα να κάνω ευτυχισμένο το λαό μου, βρήκα τις ρίζες μου και τα Κορεάτικα και έφτιαξα αυτή την σελίδα. Έτσι, είμαι βασίλισσα στη σελίδα μου και εσείς ο λαός μου, που σας κάνω χαρούμενους και οφείλετε να με υπακούτε, να με σέβεστε και αν με κάνετε να θυμώσω, θα σας στείλω εξορία…. Στη Βόρεια Κορέα!!
Τώρα μπορείτε να πείτε πως λέω βλακείες, αλλά θα σας δώσω και μια άλλη ακλόνητη απόδειξη. Με διάσημες κρέμες προσώπου από Ευρώπη και Αμερική έπαθα ζημιά στο πρόσωπο μου… με κάποιες απλά δεν εκατσε, αλλά με μερικές άλλες έπαθα μόλυνση και έκανα καιρό να συνέλθω. Με τα Κορεατικά καλλυντικά απλά μπορεί να μη μου κάτσει. Μόλυνση δεν έπαθα ποτέ και μάλιστα κάποιες βοήθησαν πολυ το πρόσωπο μου. Αν αυτό δεν είναι απόδειξη τότε τι είναι; Από εδώ φαίνεται πως έχω Κορεάτικο δέρμα που δέχεται μόνο Κορεάτικες κρέμες και μάσκες.
Αυτά είναι! Παρακάτω παραθέτω και το βιογραφικό μου σε εικόνα για να το δείτε.
Αν θέλετε, γράψτε κι εσείς μερικά λόγια για σας.
Comments